City - Am Fenster - ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΗ ΑΥΓΗ

 Am nahsten kamen mir die unverbildeten Analphabeten,


Όταν ο ήλιος μιας αγάπης σου δύσει


και ξέρεις πως ξανά δεν θ' ανεβεί

του πόνου σου τα δάκρυα θα σκουπίσει

μια καινούργια κατακόκκινη αυγή.



Με άδειες τις νύχτες περνούνε τα χρόνια

μοιάζουν οι μέρες με στημένα πιόνια

αδέσποτες οι ψυχές μας διαβαίνουν το χρόνο

τολμούν οι ευχές μας κι αψηφούν κάθε πόνο



danach aber die höchst gebildeten Herzensmenschen